لئوناردو ويلهلم دي‌کاپريو در 11 نوامبر سال 1974 در کاليفورنياي آمريکا به دنيا آمد.
پدرش جورج دي کاپريو نويسنده و مادرش ارمهاين ايندربرکن. اجداد لئوناردو اهل ايتاليا و آلمان بودند. نام لئوناردو توسط مادر او و به خاطر نام لئوناردو داوينچي و هنگامي که نقاشي اين هنرمند را در ايتاليا مشاهده كرد، براي او انتخاب شد.
مادر و پدر لئو هنگامي که او تنها 1 سال داشت از يکديگر جدا شدند و وي همراه مادرش در محله فقيرنشين ايکو پارک که معروف به زاقه‌هاي هاليوود است، زندگي کرد و بزرگ شد.







































دي‌کاپريو بازيگري را در5 سالگي با بازي در مجموعه تلويزيوني امپر روم آغاز کرد اما به علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصميم گرفت تا تحصيلاتش را به طور جدي آغاز کند.
در ابتداي دوران کارش مدير آژانس و مدير برنامه‌هايش به او گوش زد کردند که نام لئوناردو بيش از حد غيرانگليسي و خارجي است و او بايد نامش را به لني وليامز تغيير دهد اما لئوناردو نپذيرفت و با بازي در فيلم زندگي بچه در سال 1993 وارد سينما شد.
















آغاز کار لئوناردو در سال 1989 با بازي در نقش گري بکمن در سريال تلويزيوني بود، در همين هنگام بود که با يکي ديگر از بازيگران سينما توبي مگي آشنا شد. در سال 1993 در نقش توبي در فيلم خوش درخشيد و نامش در فهرست عنوان بهترين هنرپيشه نقش دوم قرارگرفت.
در همان سال با ايفاي زيباي نقش يک معلول ذهني در فيلم گيلبرت گرپ چه مي‌خورد در کنار جاني دپ قرار گرفت که ثمره‌اش کانديد شدن براي جايزه اسکار در سن 19 سالگي‌ بود.

















در سال 1996 دي‌کاپريو در نقش رومئو در فيلم جديد رومئو و ژوليت حاضر شد. اما با اين همه فعاليت و کارنامه خوب هنري فيلم پر سرو صداي تايتانيک (1997 ) بود که او را تبديل به فوق‌ستاره‌اي در دنياي هاليوود کرد. تايتانيک فيلمي بود با 11 کانديداي اسکار با درصد بيشترين فروش فيلم در تاريخ سينما.



























بعد از موفقيت بزرگ تايتانيک او حضوري نچندان دلچسب در فيلم سلبرتي وودي آلن داشت. بعد از آن لئوناردو در فيلم ضعيف ساحل ظاهر شد، فيلمي که از نظر منتقدان و تماشگران راضي کننده نبود.
در سال 2002 دي‌کاپيرو تمرکزاش را روي دو اثر؛ اگر مي‌توني منو بگير به کارگرداني استيون اسپيلبرگ و دارودسته نيويورکي به کارگرداني مارتين اسکورسيزي قرار داد که هر دو فيلم مورد توجه منتقدين قرارگرفت.































بعد از آن نوبت به اثر قابل توجه هوانورد که بر اساس زندگي واقعي هاوارد هيوز تاجر معروف آمريکايي ساخته شده بود، رسيد. دومين کار مشترک اسکورسيزي دومين کانديدايي جايزه اسکار بهترين هنرپشيه نقش اول را براي او به ارمغان آورد.
همچنان دي کاپريو همکاري‌اش را با اسکورسيزي ادامه داد به طوري که خيلي‌ها او را دنيروي جديد اسکور مي‌خواندند.








































دي کاپريو در سال 2005 مشغول همکاري سومش با اسکورسيزي به نام مردگان با حضور ستارگان ديگري چون جک نيکلسون، الک بالدوين و مت ديمون شد.
دي کاپريو فعاليت‌هاي وسيعي براي منابع طبيعي بخصوص حفظ و نگه‌داري گوريل‌ها انجام داده. لئو با موفقيت در سال 2006 مشغول ساختن فيلمي در مورد محيط‌ زيست شد و اين فيلم را به فستيوال كن برد.
وي در سال 2008 با راسل كرو در فيلم مجموعه دروغ‌ها ايفاي نقش كرد.














































برخي از افتخارات هنري دي کاپريو:
• نامزد اسكار بازيگر نقش اول مرد براي فيلم الماس خونين، 2006
• نامزد اسکار بازيگر نقش اول مرد براي فيلم هوانورد، 2005
• نامزد اسکار بازيگر نقش مکمل مرد براي فيلم گيلبرت گريپ چه مي‌خورد، 2004
• برنده جايزه بهترين بازيگر خرس نقره‌اي جشنواره برلين براي فيلم رومئو و ژوليت، 1997






































برخي از آثار هنري لئوناردو دي‌کاپريو:
• جاده انقلابي، 2008
• مجموعه دروغ‌ها، 2008
• الماس خونين، 2006
• مردگان، 2004
• هوانورد، 2004
• اگر مي‌تواني منو بگير، 2002
• دار و دسته‌هاي نيويورکي، 2002
• ساحل، 2000
• شهرت، 1998
• مردي در نقاب آهني، 1998
• تايتانيک، 1997
• اتاق ماروين، 1996
• رومئو و ژوليت، 1996
• خورشيد‌گرفتگي کامل، 1995
• خاطرات بسکتبال، 1995
• سريع و مرده، 1995
• مهماني شليک با پا، 1994
• گيلبرت گريپ چه مي‌خورد، 1993
• زندگي بچه، 1993
• پيچک سمي، 1992