شمس الدین محمد حافظ شیرازی، سخنور نامی و بزرگ ایران در اواخر قرن هشتم هجری در شهر شیراز دیده به جهان گشود و در همان شهر بزرگ شد و تحصیل علم نمود و به زبان
عربی که زبان ادبی آن زمان بود کاملاً مسلط گردید، قرآن را نیز حفظ کرد و به همین مناسبت وی را حافظ مینامیده اند
حافظ در دورانی زندگی میکرده که از پر حادثه ترین زمانهای این مرز و بوم محسوب میگردید به همین واسطه اشعارش در لایه ای از ابهام و خود نیز آدمی بسیار محتاط بوده و از حُکام
پیوسته فاصله میگرفته،خصوصاً که حُکام عهدوی بسیار خونخوار و بیرحم بودند و کوچکترین نکتهء مخالف با طرز فکر آنان نتیجه ای جز مرگ در بر نمیداشت
این نابغهء دوران در یک چنین وضعی اشعاری سروده که بی تردید، پرنفوذترین و عالیترین سرودهایی است که تا کنون در زبان فارسی پدیدار گشته و هیچ کلامی تا بحال این چنین در روح و
قلب مردم جای نگرفته
او در بیتِ آخر،غزلهاءخود وعقایدش را واضح و بر خلاف ابهامی که در مأبقی ابیات می باشد گویا بیان نموده و بیشتر از رویِ همین ابیات است که در مورد او امروزه قلم فرسایی کرده و در
موردش سخن میگویند
و اگر هر کس از دوستدارانش این ابیات را دقیغاً مطالعه کند خیلی بیشتر در مورد او خواهد دانست، حافظ که به خاطر تضادها و خونریزیها و بیرحمی هایِ حاکم زمان ،از آنان دوری می
جُست وگوشهء خلوت گزیده بود
در همان زمان هم شهرتش بالا گرفت و با اینکه حتی از شیراز هم خارج نگردیده بود اشعارش به تمام نقات دنیا رسید و شهرتش نیز در همان سالها جهانی گردید زیباییِ سخن او که تا
سر حد اعجاز رسیده او را پدیدهء دوران نموده و تا کنون کسی دیده نشده که اشعار حافظ را بخواند و بدان پایبند نگردد
تاریخ تولد و مرگ حافظ تخمینی است و هنوز به طور دقیق کسی در مورد تولد و وفاتش نمیداند و از روی این تخمین حافظ باید میبایستی در سن پنجاه و چند سالگی بدرود حیات گفته
باشد، میگویند پس از وفات حافظ دوست و ملازمش محمد گلندام اشعار او را جمع آوری و حفظ نموده، ما از وضع زندگی حافظ و اینکه آیا در تنگدستی میزیسته یا مرفهء زندگی مینموده
هیچگونه اطلاعی در دست نداریم و گفتار ما بیشتر بر نوشتار مختلفی است که از گزشته باقی مانده که آنها هم اختلاف بسیاری با هم دارند و این اختلاف باعث میشود که در صحت آنها
شک نمود اما در اشعار خود خواجه همانطور که گفته شد در بیت آخر از رفتار و اخلاق خود و گاهی هم از وضع زمان خویش سخن گفته که بدان وسیله ما از شرح احوال او با خبر میگردیم.
حافظ در خاک شیراز فوت کرد