پروين اعتصامي شاعرهء نامدار معاصر، از چهره هاي برجسته ي زنان شاعرهء در همه ي دوران هاي تاريخي است. در گستره ي ادبيات پربار و والاي فارسي، مشابه و همانند سيماي پروين را در بين زنان شاعر به ندرت ميتوان يافت. شعر کلاسيک پروين در هر دو جنبه ي کلي شعر، محتوا و فرم، شعريست کامل و نمونه وار. پروين در محتواي شعر خود ديدگاههاي پيچيده ي فلسفي و مسائل مبتلا به اجتماعي را در زيباترين و دل انگيزترين قالب ها مطرح ساخته است. اشعار سمبوليک پروين که طي انها از عناصر طبيعت و جامدات و ديگر پديده ها براي منظور خود کمک گرفته است، از شيوه هايست که گرچه تازگي ندارد ولي بسيار موفق است. حال نيم نگاهي داريم بر يکي از اشعار اين شاعر عزيز.


غرور نيکبختان

زدامي ديد گنجشکي همائي همايون طالعي، فرخنده رائي نه پايين مانده اندر حلقه ي دام نه يک شب در قفس بگرفته ارام


نه ديده خواري افتادگان را نه بندي گشتن ازادگان را نه فکريش از براي اب و دانه نه اندوهيش بهر اشيانه

نه غافل گشته هيچ از رسم و رفتار نه با صيادش افتاده سر و کار نه تيري بر پر و بالش نشسته نه سنگ فتنه اندامش شکسته
خداحافظ.